Daliborek – neonazista z fobią – Watchdocs

Watchdosc

Kolejny film na jaki udało nam się iść nosi tytuł „Biały świat według Daliborka”. Film dokumentalny, który obejrzeliśmy podczas 17-tego Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Watchdocs O prawach człowieka w filmie.

Tytułowy Dalibor K. to robotnik około czterdziestki, który mieszka wraz z matką Vĕrą w bloku w małym morawskim mieście. Jest on twórcą amatorskich parodii horrorów i gniewnych piosenek, którymi się dzieli za pośrednictwem Internetu. Daliborek jest neonazistą.

Bohater filmu randkuje bardzo nieśmiało z Janą, nie może wybaczyć matce, że sprowadziła do domu nowego partnera (poznanego przez Internet), który jednak z czasem wkrada się w łaski Dalibora poprzez wygłaszanie coraz ostrzejszych ksenofobicznych deklaracji.

Film jest tak jak sam główny bohater bardzo groteskowy. W jednej scenie przeważa jakiś absurdalny komizm sytuacyjny, po czym w kolejnej reżyser serwuje nam dialogi i wypowiedzi o czystości rasowej i „podludziach”. Patrząc na Daliborka patrzymy trochę jakby na nastolatka uwięzionego w ciele prawie czterdziestoletnim. Mimo swojej postury i aparycji boi się iść na marsz narodowców. Nieśmiało flirtuje z dziewczyną. Rozmawiając ze znajomymi w pubie nie potrafi odpowiednio zareagować na zaczepki słowne. Boi się wyjechać za pracą do większego miasta, pomimo tego, iż jego aktualna  praca ciągle powoduje u niego frustrację. Chłonie wiedzę z internetu bez głębszych przemyśleń. Dalibor jest człowiekiem zagubionym, pokonującym codziennie tę samą drogę do pracy z nieodłączną żółtą reklamówką, by wieczorem wrócić do swojego pokoju w mieszkaniu mamy i zagłębić się w swoim świecie. Może gdyby tytułowy Daliborek miał inne wzorce w domu i kogoś na kształt mentora to jego życie byłoby inne… Czy taka osoba może się jeszcze zmienić i zacząć inaczej postrzegać świat? Podejrzewam, że reżyser też to pytanie sobie zadawał.

Jeżeli chcielibyście sami ocenić ten film i głównego bohatera, warto zobaczyć czy reżyser udostępnił go online.

Główna strona festiwalu Watchdosc

Post o festiwalu Watchdosc 2019

Post o filmie „Ryzyko”